Lyme en... Toxocara larven

Toxocariasis: epidemiologie, pathogenese, diagnostiek, behandeling .....
Samenvatting

Toxocariasis is een zoönotische infectie veroorzaakt door Toxocara canis, een hondenspoelworm, of Toxocara cati, een kattenspoelworm.

Mensen raken geïnfecteerd als ze de infectieuze eieren opnemen uit door met honden en kattenfaeces vervuilde grond in bijvoorbeeld zandbakken, speeltuinen en achtertuinen. De infectieuze eieren bevatten larven die na opname vrijkomen, vervolgens de darmwand penetreren en via bloed- en lymfevaten naar verschillende organen migreren. In de mens ontwikkelen de larven zich niet tot volwassen wormen, maar kunnen zij zich

in weefsels inkapselen en jarenlang overleven.

Hoewel Toxocara-infecties meestal asymptomatisch verlopen, kan de migratie van een groot aantal larven tot klinische verschijnsels leiden zoals eosinofilie, koorts, hyperglobulinemie, malaise, hepatomegalie en ademhalingsproblemen.

Dit wordt viscerale larva migrans genoemd.Andere complicaties die kunnen optreden, zijn myocarditis, nefritis en neurologische klachten.

Toxocara-larven kunnen tevens naar de ogen migreren en oculaire larva migrans veroorzaken.Epidemiologische studies in Nederland en andere landen laten zien dat allergische aandoeningen zoals astma en eczeem vaker voorkomen bij Toxocara-seropositieve individuen. Toxocarainfecties kunnen tot verergering van allergische aandoeningen leiden en zouden overwogen moeten worden bij de diagnose van allergische patiënten.

------------------------------------------------------

conclusie

Migratie van Toxocara-larven kan bij de mens onder andere ademhalingsproblemen, hepatosplenomegalie, myocarditis, nefritis, oculaire en neurologische aandoeningen veroorzaken. Omdat toxocariasis relatief onbekend is en de klachten die daarbij horen aspecifiek zijn, wordt het vaak niet opgemerkt.

Diagnose van toxocariasis is gebaseerd op serologie omdat het aantonen van de larven in biopten zelden positief is. Voor de behandeling van toxocariasis
worden antihelmintica gebruikt, meestal in combinatie met corticosteroïden.

http://www.ariez.nl/DownloadFile.lynkx?guid=79c6ab49-e1ea-49ea-baf2-80672ffd0838.
------------------------------------------------------

2.2.4 Neurotoxocarosis

Bij migratie doorheen het lichaam gebeurt het zelden dat de larven het centraal of perifeer zenuwstelsel aantasten, nochtans behoort toxocarosis tot de differentiaaldiagnose van verscheidene

neurologische problemen.22 Sinds 1959 zijn er nog maar 50 gevallen beschreven waarbij het

zenuwstelsel is betrokken. Vaak veroorzaakt de infectie niet-specifieke symptomen, waardoor er

mogelijks een onderdiagnostisering gebeurt.49 De plaats waar de larven in het centraal zenuwstelsel

terecht komen, hangt af van verschillende factoren zoals het aantal opgenomen larven, de genetische

factoren van de patiënt en of er al eerder een infectie is opgetreden met Toxocara.90 Zowel het

centraal als het perifeer stelsel kan aangetast worden door de migrerende larven. Perifere eosinofilie

is vaak afwezig.

Centraal zenuwstelsel

Bij migratie doorheen het centraal zenuwstelsel (CZS) kunnen de larven koorts, moeheid, zwakte,

hoofdpijn, verwardheid, rugpijn, lichtgevoeligheid en verminderd zichtsvermogen veroorzaken.22

Neurogene toxocarosis manifesteert zich vaak als een eosinofiele meningitis die al dan niet

gecombineerd is met een encefalitis.22,32,42,83 Myelitis is hier vaak mee geassocieerd, maar kan ook geïsoleerd voorkomen.22 Dementie ten gevolge van een Toxocara-infectie is tot op heden slechts één keer beschreven.64 Het is nog niet met zekerheid geweten of er positief verband bestaat tussen een infectie met de parasiet en epileptische aanvallen, want meningen verschillen tussen de wetenschappers.2,22

Cerebrale vasculitis, veroorzaakt door migrerende larven kan cerebrale infarcten geven. Er werden tot

nog toe vier gevallen besproken in de literatuur en het kan zelfs optreden tijdens een behandeling met

anthelminthica.22 Neuritis van de nervus opticus kan ook optreden, waardoor blindheid of eventuele

lichtgevoeligheid kan gezien worden.22,42 Aantasting van andere kopzenuwen dan de nervus opticus is nog niet gerapporteerd.

Wanneer het cerebrum geïnfecteerd is, kan dit eventueel gepaard gaan met gedragswijzigingen. Zo

beschreven Hill et al. in 1985 een Brits kind van 2,5 jaar dat volgens de ouders te veel huilde.33 Dit

bleek te komen door de aanwezigheid van T. canis larven in de hersenen die men heeft kunnen

aantonen door een autopsie uit te voeren op het kind nadat het gedood werd door de ouders.

Perifeer zenuwstelsel

Het perifeer zenuwstelsel wordt zelden aangetast. Meestal gaat het dan om radiculitis, wat samen met

meningitis kan voorkomen.22

http://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/788/998/RUG01-001788998_2012_0001_AC.pdf.
-------------------------------------------------------------------------

Dieren en Memsen - zelfde klachten

Als de larven naar het centraal zenuwstelsel (de hersenen) migreren, wat afhankelijk is van de gastheersoort en vaker voorkomt bij een hogere opgenomen dosis, kunnen ze ernstige schade veroorzaken met kans op neurologische klachten en mogelijk fatale gevolgen (1). Het is bekend dat de larven groter worden dan Toxocaralarven, en dat ze daardoor meer schade aanrichten. Daarom zijn de verschijnselen van baylisascariose ernstiger, vooral wanneer zich larven in de hersenen bevinden. De levenscyclus van B. procyonis is weer rond als de paratenische gastheer wordt opgegeten door een wasbeer en Tijdschrift voor Diergeneeskunde nr 1 januari 2014 23

http://docplayer.nl/14306715-Preventie-en-behandeling-van-baylisascaris-spp-infecties-bij-uitheemse-dieren.html
----------------------------------------------------------